bir akşam dışarıda yürürken
Bristol sokağından aşağıya
kaldırımdaki kalabalık
sanki hasat zamanındaki buğday
ve gizleyen nehrin kıyısında
bir aşığı şakırken duydum
bir tren köprüsünün altında:
-aşkın sonu yok-
seni seveceğim canım seni seveceğim
Çin ve Afrika buluşuncaya dek
nehir dağın üzerinden atlayana
ve somonlar sokaklarda şarkı söyleyene dek
seni seveceğim
okyanus katlanıp kuruması için asılana
ve yedi yıldız göklerde
ördekler gibi bağırana dek
yıllar tavşanlar gibi koşacak
kollarımda yılların çiçeği
dünyanın ilk aşkını
sarıp sarmaladığım için
ama şehirdeki tüm saat çanları
hareketlendi ve çalmaya başladı:
-zamana aldanmaman için
fethedemezsin ki zamanı-
kâbusun en derin anında
yargı tüm çıplaklığıyla boy gösterirken
zaman gölgelerin içinde izliyor
ve öksürüyor sen öperken
başağrıları ve endişe içinde
yaşam sızıp gidiyor belli belirsiz
ve zaman istediğini elde edecek
yarın veya bugün
yeşil vadilerin içine doğru
sevimsiz kar yolunu bulacak
zaman ölçülü raksları kesip
dalgıcın parlak yayını kıracak
ellerini suya daldır
daldır bileklerine kadar
çanağın içine dik gözlerini
ve düşün kaçırdıklarını
buzul tel dolabın kapısına dayanmış
çöl yatakta inliyor
ve fincandaki çatlak
ölülerin topraklarına bir yol açıyor
dilencilerin paraları ovuşturduğu yerde
ve fasulye ağacının tepesindeki dev büyülerken
ve beyaz oğlanın cazgırlığında
küçük kız sırtüstü yere düşerken
bak aynaya bak
hüznünün içine bak
hayat hep kutsal
ama kutsayamayan sen
dur pencerede dur
gözpınarlarına yakıcı yaşlar dolarken:
-sahtekâr komşunu seveceksin
sahtekâr kalbinle-
akşamın geç vâkti çok geç
aşıklar gitmiş:
-saat çanları vazgeçmiş çalmaktan
ve bir nehir akıyor derinden-
W. H. Auden
21.02.1907 – 29.09.1973
Çeviri: çamurlusular.
rigstula 